Gebrek aan wetenschappelijke integriteit ondermijnt de wetenschappelijke bijdrage aan waarheidsvinding. Het kan onder meer leiden tot:
Hoewel wetenschappelijk wangedrag op korte termijn reputatiewinst kan opleveren voor individuele onderzoekers, kunnen de consequenties op de lange termijn desastreus zijn.
Het UMCG wil wangedrag bij het doen van onderzoek waar mogelijk voorkomen en, wanneer dit zich toch voordoet, corrigeren.
De duidelijkste schendingen van de wetenschappelijke integriteit zijn:
|
Fabricatieshet verzinnen van onderzoeksgegevens of resultaten en doen alsof ze echt zijn |
|
Falsificatieshet manipuleren van onderzoeksmateriaal, apparatuur of processen om gegevens of resultaten zonder rechtvaardiging te veranderen, achter te houden of te verwijderen |
|
Plagiaathet gebruik maken van andermans ideeën, methoden, resultaten of teksten zonder passende erkenning |
Het UMCG onderschrijft de Nederlandse gedragscode wetenschappelijke integriteit 2018 UNL, die 61 normen voor goede onderzoekspraktijken beschrijft voor de ontwerp- en uitvoeringsfase van een studie (zie Regelgeving en integer wetenschappelijk onderzoek en zie Omgaan met onderzoeksgegevens), de verslaglegging ervan en communicatie erover (zie Publicatie en verspreiding van resultaten) en de beoordeling van werk van anderen (zie Peer review van manuscripten en onderzoeksvoorstellen). Voor elk van deze regels geldt dat niet naleven ervan wordt beschouwd als wetenschappelijk wangedrag.
Met betrekking tot wangedrag moeten de volgende regels in acht worden genomen:
Hoewel wetenschappelijk wangedrag nooit volledig is uit te sluiten, is het belangrijk om preventieve maatregelen te nemen door een cultuur te creëren die wetenschappelijke integriteit stimuleert en het risico op wangedrag minimaliseert. Hiervoor zijn het UMCG als geheel, de afdelingen en onderzoeksgroepen, en de individuele onderzoekers verantwoordelijk.
In navolging van hoofdstuk 4 van de Nederlandse gedragscode wetenschappelijke integriteit 2018 UNL wil het UMCG een werkomgeving creëren die een goede onderzoekspraktijk bevordert en veiligstelt, door:
Afdelingshoofden en leiders van onderzoeksgroepen dienen:
Individuele onderzoekers moeten verantwoordelijkheid nemen voor de resultaten en transparant zijn over de methoden en berekeningen die daaraan ten grondslag liggen, door:
Preventie van wetenschappelijk wangedrag heeft een hoge prioriteit en iedere verdenking en melding op dit gebied moet zorgvuldig onderzocht worden. Daarvoor kunnen medewerkers terecht bij de Vertrouwenspersonen Wetenschappelijke Integriteit, de CWI en de ombudsfunctionaris van de RUG (zie Ombudsfunctionaris).
Medewerkers die vertrouwelijk een vraag willen stellen over wetenschappelijke integriteit en verdenkingen van wangedrag, maar ook degenen die beschuldigd worden van wetenschappelijk wangedrag, kunnen hun situatie voorleggen bij één van de vertrouwenspersonen van het UMCG.
Medewerkers van het UMCG kunnen, via de decaan of rechtstreeks, een formele klacht indienen bij de CWI van de RUG. In dat geval volgt de procedure zoals beschreven in de Klachtenregeling Wetenschappelijke Integriteit. De CWI brengt advies uit aan het College van Bestuur van de RUG. Klager, beklaagde en andere belanghebbenden kunnen aan het LOWI advies vragen over het voorlopige oordeel van de CWI. Het definitieve oordeel van het College van Bestuur wordt geanonimiseerd gepubliceerd op de UNL-website .
Daarnaast heeft de RUG een onafhankelijke ombudsfunctionaris in dienst. De ombudsfunctionaris identificeert gedragspatronen die een bedreiging vormen voor een gezond en veilig onderzoeksklimaat en verschaft richtlijnen om deze patronen te voorkomen of uit te bannen. De ombudsfunctionaris bestudeert beleidsrapporten en voert indien gewenst intern onderzoek uit, maar staat ook open voor individuele klachten over onacceptabele situaties. Waar nodig kan de ombudsfunctionaris als gespreksleider of procesbegeleider optreden. Zie Reglement ombudsfunctionaris Rijksuniversiteit Groningen 2021.
